Postagens populares

sábado, 8 de janeiro de 2011

Em benefício aos Filipenses Cap. 1 e 2 - Tradução pelo significado mais profundo do conteúdo da palavra na língua-fonte para língua-alvo BR

                                                          “ Em benefício aos Filipenses”
                                                             ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

                                                               Η  ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ

                                                                       É Novo Ensino

                                                          Grego Koinê - Textus Receptus
                                                       Almeida Corrigida e Revisada, 1969
                                                                     Reina Valera
                        
 Tradução pelo significado mais profundo do conteúdo da palavra na língua-fonte para a língua-alvo em BR


Carta escrita por Paulo, por volta do ano 61 d.C., enquanto estava preso em Roma.  A Igreja foi fundada na sua segunda viagem missionária. (At. 16:11-40) Pessoas chaves: Lídia, Timóteo, Epafrodito, Evódia, Síntique e Clemente.


                                                                          2010


                                                        Aluizio de Abreu Marcondes




A carta ao povo que vivia em Filipos, escrita por Paulo, foi para um povo gentio, e, esta, também foi a primeira cidade que Paulo visitou na Europa.
É, geograficamente, a cidade de Filipos a principal do seu distrito, e, cidade cosmopolita de colônia romana.
Situada a nordeste da Macedônia (Rom. 16:12), estava nas ruínas do Departamento de Drama, ao norte da região central da Macedônia, na Grécia, situada de 15 a 18 Km do mar Egeu, e as margens do rio Gangites.
Era povoada por soldados aposentados do exército romano em sua grande maioria, cidade composta por pessoas de cidadania romana e que conheciam os seus direitos políticos.
Uma cidade que foi tomada em 357 a.C., desenvolvida e fortificada pelo Rei Filipe II da Macedônia, para ser polo de mineração de ouro e prata.
Por Filipo, passava a rota comercial de Neápolis ao longo da grande estrada Egnaciana, que era extensão da via Ápia, estrada que ia até ao término ocidental em Dirráquio, um porto no Adriático.; e que foi palco da batalha na qual Otávio e Antônio derrotaram Bruto e Cássio, em 42 a.C.
Paulo e Barnabé, saindo de Trôade, lá por agosto, cruzaram o mar Egeu até Neápolis na Macedônia, o porto de mar de Filipos, e, que foi, a cidade em que o apóstolo Paulo de Tarso divulgou pela primeira vez o Evangelho na Europa.
O que havia de notável, era o fato de não haver sinagoga em Filipos, e o local onde pregavam a Palavra, era um local chamado de “lugar de oração”.
É possível que Lucas tenha permanecido como pastor da nova igreja em Filipos e provavelmente, como evangelista, na Macedônia.
Filipenses, é uma carta de agradecimento por favores pessoais recebidos por Paulo de Tarso.
A espantosa dedicação e zêlo, colocam-no entre os maiores dos dirigentes da história da Igreja que dedicou a sua vida naquilo em que creu absolutamente.
A igreja desta cidade era constituída principalmente por gentios crentes, sem familiaridade com o Antigo Testamento, razão de Paulo não fazer citações do Antigo Testamento em sua carta.
A primeira pessoa a tornar-se cristã em Filipos, foi Lídia, que era natural de Tiatíra, cidade da Ásia Menor.
Ela era uma vendedora de púrpura, e, provavelmente foi ela quem levou o cristianismo a esta cidade.
Mulher com posição social privilegiada, abriu a sua casa ao evangelho, e, este local, tornou-se então o quartel-general para toda a ação de Paulo. Lídia conviveu muitos anos com o apóstolo Paulo e dele aprendeu o evangelho, assim como a Barnabé, Silas e Lucas e citada na história também como uma provável escritora da carta "Em benefício aos Hebreus ".

Um incidente marcante em Filipos, aconteceu quando Paulo ia para o “lugar de oração”,  uma jovem possessa de espírito adivinhador, que dava lucro aos seus senhores, seguia a Paulo e Barnabé, e dizia, “estes homens são servos do Deus Altíssimo me vos anunciam o caminho da salvação”.
Não era mentira, mas Paulo incomodava-se com o fato de ser anunciado por possessa de espírito adivinhador, e, então, Paulo a curou dando “liberdade aos cativos”.
Indignados, porque usufruíam lucros, através destes espíritos, seus donos acusaram Paulo de perturbar a ordem pública promovendo práticas contrárias as leis dos cidadãos romanos.
E, açoitaram Paulo e Silas com varas e o prenderam . (Atos 16:16-23)
O apóstolo Paulo, era descrito conforme, escrito apócrifo, do século II, intitulado "Os Atos de Paulo e Tecla", como um "Homem de pequena estatura, fronte descalvada e pernas tortas, fisicamente bem disposto, de sobrancelhas cerradas e nariz ligeiramente aquilino, sempre afável e cordial; porquanto ora externava a natural condição de simples mortal, ora ostentava o semblante de um anjo."
Em Tessalônica, cidade grega, os judeus acreditavam que Paulo era um homem que “revolucionara o mundo inteiro" e procurava fazer o mesmo nas sinagogas.
Donald Guthrie, no seu livro “Galatians”, o vê, como "ardoroso adepto do Judaísmo".
Paulo, se declarava como judeu, nascido em Tarso, na província romana de Cilícia.
Tarso, era uma cidade universitária e centro de governo e comércio.
Criado e educado na mais estrita fidelidade aos princípios e normas do Judaísmo. Nasceu de uma família na qual fora outorgado a cidadania romana, o que mais tarde foi-lhe de grande valia.
Educado em Jerusalém, aos pés do famoso mestre, rabino Gamaliel, e observando tudo como fariseu.
Zeloso das tradições do seu povo, progrediu muito mais na fé religiosa do que a maioria dos seus conterrâneos.
Irrepreensível na observância à Lei do Antigo Testamento.
Em suas cartas, faz alusão ao poeta Epimênides e outra a Arato, (Atos 17:28 e Tito 1:12) o que demonstra a sua fluidez racional reconhecendo o bom intelectualismo, contrariamente ao que acontece hoje em muitas igrejas evangélicas, que repudiam o bom intelectualismo.
A sua primeira Bíblia, foi provavelmente a edição grega do Antigo Testamento, a Septuaginta ( LXX, que tem este nome por referir-se ao número de tradutores empregados que eram em número de setenta principais), realizada em Alexandria, no Egito, cerca de 150 a.C.
Aprendeu neste tempo estudantil, a fabricar tendas, porque era isto que se esperava de todo o estudante da Lei judaica, o aprendendizado de uma profissão manual que pudesse lhe trazer sustento.
Isto depois foi de grande valia porque lhe possibilitou ganhar o próprio sustento enquanto se entregava à sua faina missionária.
Paulo, foi logo enviado de Tarso para Jerusalém, onde tornou-se discípulo do douto rabi Gamaliel, neto e sucessor do grande rabi Hillel (entre 60 a.C. e 20 d.C.).
A forma de judaísmo ensinada por Hillel, fariseu, era mais avançada e liberal que a do seu rival Shammai. (Marcos 10:1-2) Esta linha de Gamaliel, tinha considerável zêlo missionário, em conquistar conversões para o judaísmo.
Os fariseus, eram grandes evangelizadores, e dispostos a atravessar terras e mares para fazerem um só prosélito, para o qual, era imposto a obrigação de obedecer a toda Lei judaica, quer ritual quer moral.
Cornélio, era um destes, submetido por Pedro.
Os chefes da Igreja de Jerusalém, queriam que todos os cristãos se tornassem judeus e se submetem-se a circuncisão.
Jesus, quando falou a respeito do divórcio, pode ter sido provocado por causa dos argumentos destes dois rabis.
Hillel, dizia que um homem podia divorciar-se de sua mulher caso lhe desagrada-se qualquer coisa sem restrição.
Já, Shammai, dizia que o divórcio justificava só em transgressão grave moral. (1º Coríntios 7:10-17)
Shammai, também se recusava a ver nos desígnios de Deus lugar para os gentios.
Já Hillel, acolhia e saía-lhes ao encontro.
As influências ao aprendizado de Paulo sofreu a ação do Judaísmo, da filosofia grega e das religiões de mistérios.
De boa vontade, os líderes judeus-cristãos reconheciam que Paulo e Barnabé, se dedicavam a um grande empreendimento, porem, recusavam-se a assumir responsabilidade por Paulo. (Gálatas 2:9 e 2:11-14).
Abaixo, vemos um mapa de sua época, mostrando os lugares citados.








                            



                                                      “ Em benefício aos Filipenses”
                                         ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

CAPÍTULO 1
Língua-Fonte: Textus Receptus

1:1 παυλος και τιμοθεος δουλοι ιησου χριστου πασιν τοις αγιοις εν χριστω ιησου τοις ουσιν εν φιλιπποις συν επισκοποις και διακονοις
1:2 χαρις υμιν και ειρηνη απο θεου πατρος ημων και κυριου ιησου χριστου
1:3 ευχαριστω τω θεω μου επι παση τη μνεια υμων
1:4 παντοτε εν παση δεησει μου υπερ παντων υμων μετα χαρας την δεησιν ποιουμενος
1:5 επι τη κοινωνια υμων εις το ευαγγελιον απο πρωτης ημερας αχρι του νυν
1:6 πεποιθως αυτο τουτο οτι ο εναρξαμενος εν υμιν εργον αγαθον επιτελεσει αχρις ημερας ιησου χριστου
1:7 καθως εστιν δικαιον εμοι τουτο φρονειν υπερ παντων υμων δια το εχειν με εν τη καρδια υμας εν τε τοις δεσμοις μου και τη απολογια και βεβαιωσει του ευαγγελιου συγκοινωνους μου της χαριτος παντας υμας οντας
1:8 μαρτυς γαρ μου εστιν ο θεος ως επιποθω παντας υμας εν σπλαγχνοις ιησου χριστου
1:9 και τουτο προσευχομαι ινα η αγαπη υμων ετι μαλλον και μαλλον περισσευη εν επιγνωσει και παση αισθησει
1:10 εις το δοκιμαζειν υμας τα διαφεροντα ινα ητε ειλικρινεις και απροσκοποι εις ημεραν χριστου
1:11 πεπληρωμενοι καρπων δικαιοσυνης των δια ιησου χριστου εις δοξαν και επαινον θεου
1:12 γινωσκειν δε υμας βουλομαι αδελφοι οτι τα κατ εμε μαλλον εις προκοπην του ευαγγελιου εληλυθεν
1:13 ωστε τους δεσμους μου φανερους εν χριστω γενεσθαι εν ολω τω πραιτωριω και τοις λοιποις πασιν
1:14 και τους πλειονας των αδελφων εν κυριω πεποιθοτας τοις δεσμοις  μου περισσοτερως τολμαν αφοβως τον λογον λαλειν
1:15 τινες μεν και δια φθονον και εριν τινες δε και δι ευδοκιαν τον χριστον κηρυσσουσιν
1:16 οι δε εξ αγαπης ειδοτες οτι εις απολογιαν του ευαγγελιου κειμαι
1:17 οι μεν εξ εριθειας τον χριστον καταγγελλουσιν ουχ αγνως οιομενοι θλιψιν επιφερειν τοις δεσμοις μου
1:18 τι γαρ πλην παντι τροπω ειτε προφασει ειτε αληθεια χριστος καταγγελλεται και εν τουτω χαιρω αλλα και χαρησομαι
1:19 οιδα γαρ οτι τουτο μοι αποβησεται εις σωτηριαν δια της υμων δεησεως και επιχορηγιας του πνευματος ιησου χριστου
1:20 κατα την αποκαραδοκιαν και ελπιδα μου οτι εν ουδενι αισχυνθησομαι αλλ εν παση παρρησια ως παντοτε και νυν μεγαλυνθησεται χριστος εν τω σωματι μου ειτε δια ζωης ειτε δια θανατου
1:21 εμοι γαρ το ζην χριστος και το αποθανειν κερδος
1:22 ει δε το ζην εν σαρκι τουτο μοι καρπος εργου και τι αιρησομαι ου γνωριζω
1:23 συνεχομαι γαρ εκ των δυο την επιθυμιαν εχων εις το αναλυσαι και συν χριστω ειναι πολλω μαλλον κρεισσον
1:24 το δε επιμενειν εν τη σαρκι αναγκαιοτερον δι υμας
1:25 και τουτο πεποιθως οιδα οτι μενω και συμπαραμενω πασιν υμιν εις την υμων προκοπην και χαραν της πιστεως
1:26 ινα το καυχημα υμων περισσευη εν χριστω ιησου εν εμοι δια της εμης παρουσιας παλιν προς υμας
1:27 μονον αξιως του ευαγγελιου του χριστου πολιτευεσθε ινα ειτε ελθων και ιδων υμας ειτε απων ακουσω τα περι υμων οτι στηκετε εν ενι πνευματι μια ψυχη συναθλουντες τη πιστει του ευαγγελιου
1:28 και μη πτυρομενοι εν μηδενι υπο των αντικειμενων ητις αυτοις μεν εστιν ενδειξις απωλειας υμιν δε σωτηριας και τουτο απο θεου
1:29 οτι υμιν εχαρισθη το υπερ χριστου ου μονον το εις αυτον πιστευειν αλλα και το υπερ αυτου πασχειν
1:30 τον αυτον αγωνα εχοντες οιον {VAR1: ιδετε } {VAR2: ειδετε } εν εμοι και νυν ακουετε εν εμοι

CAPÍTULO 1

Texto-Traduzido:  Almeida revista e atualizada, 1969

1:1 PAULO e Timóteo, servos de Jesus Cristo, a todos os santos em Cristo Jesus, que estão em Filipos, com os bispos e diáconos;
1:2 Graça a vós, e paz da parte de Deus nosso Pai e da do Senhor Jesus Cristo.
1:3 Dou graças ao meu Deus todas as vezes que me lembro de vós.
1:4 Fazendo sempre com alegria oração por vós em todas as minhas súplicas.
1:5 Pela vossa cooperação no evangelho desde o primeiro dia até agora.
1:6 Tendo por certo isto mesmo, que aquele que em vós começou a boa obra a aperfeiçoará até ao dia de Jesus Cristo;
1:7 Como tenho por justo sentir isto de vós todos, porque vos retenho em {meu} coração, pois todos vós fostes participantes da minha graça, tanto nas minhas prisões como na {minha} defesa e confirmação do evangelho.
1:8 Porque Deus me é testemunha das saudades que de todos vós tenho, em entranhável afeição de Jesus Cristo.
1:9 E peço isto: que a vossa caridade abunde mais e mais em ciência e em todo o conhecimento.
1:10 Para que aproveis as coisas excelentes, para que sejais sinceros, e sem escândalo algum até ao dia de Cristo;
1:11 Cheios de frutos de justiça, que são por Jesus Cristo, para glória e louvor de Deus.
1:12 E quero, irmãos, que saibais que as {coisas} que me {aconteceram} contribuíram para maior proveito do evangelho.
1:13 De maneira que as minhas prisões em Cristo foram manifestas por toda a guarda pretoriana, e por todos os demais lugares;
1:14 E muitos dos irmãos no Senhor, tomando ânimo com as minhas prisões, ousam falar a palavra mais confiadamente, sem temor.
1:15 Verdade é que também alguns pregam a Cristo por inveja e porfia, mas outros de boa mente;
1:16 Uns por amor, sabendo que fui posto para defesa do evangelho.
1:17 Mas outros, na verdade, anunciam a Cristo por contenção, não puramente, julgando acrescentar aflição às minhas prisões.
1:18 Mas que {importa}? contanto que Cristo seja anunciado de toda a maneira, ou com fingimento ou em verdade, nisto me regozijo, e me regozijarei ainda.
1:19 Porque sei que disto me resultará salvação, pela vossa oração e pelo socorro do Espírito de Jesus Cristo.
1:20 Segundo a minha intensa expectação e esperança, de que em nada serei confundido; antes, com toda a confiança, Cristo será, tanto agora como sempre, engrandecido no meu corpo, seja pela vida, seja pela morte.
1:21 Porque para mim o viver {é} Cristo, e o morrer {é} ganho.
1:22 Mas, se o viver na carne me der fruto da minha obra, não sei então o que deva escolher.
1:23 Mas de ambos {os lados} estou em aperto, tendo desejo de partir, e estar com Cristo, porque isto é ainda muito melhor.
1:24 Mas {julgo} mais necessário, por amor de vós, ficar na carne.
1:25 E, tendo esta confiança, sei que ficarei, e permanecerei com todos vós para proveito vosso e gozo da fé.
1:26 Para que a vossa glória abunde por mim em Cristo Jesus, pela minha nova ida a vós.
1:27 Somente deveis portar-vos dignamente conforme o evangelho de Cristo, para que, quer vá e vos veja, quer esteja ausente, ouça acerca de vós que estais num {mesmo} espírito, combatendo juntamente com o mesmo ânimo pela fé do evangelho.
1:28 E em nada vos espanteis dos que resistem, o que para eles, na verdade, é indício de perdição, mas para vós de salvação, e isto de Deus.
1:29 Porque a vós vos foi concedido, em relação a Cristo, não somente crer nele, como também padecer por ele.
1:30 Tendo o mesmo combate que {já} em mim tendes visto e agora ouvis estar em mim.

Língua-Alvo: Reina Valera


1:1 PABLO y Timoteo, siervos de Jesucristo, á todos los santos en Cristo Jesús que están en Filipos, con los obispos y diáconos
1:2 Gracia sea á vosotros, y paz de Dios nuestro Padre y del Señor Jesucristo.
1:3 Doy gracias á mi Dios en toda memoria de vosotros,
1:4 Siempre en todas mis oraciones haciendo oración por todos vosotros con gozo,
1:5 Por vuestra comunión en el evangelio, desde el primer día hasta ahora:
1:6 Estando confiado de esto, que el que comenzó en vosotros la buena obra, la perfeccionará hasta el día de Jesucristo;
1:7 Como me es justo sentir esto de todos vosotros, por cuanto os tengo en el corazón; y en mis prisiones, y en la defensa y confirmación del evangelio, sois todos vosotros compañeros de mi gracia.
1:8 Porque Dios me es testigo de cómo os amo á todos vosotros en las entrañas de Jesucristo.
1:9 Y esto ruego, que vuestro amor abunde aun más y más en ciencia y en todo conocimiento,
1:10 Para que discernáis lo mejor; que seáis sinceros y sin ofensa para el día de Cristo;
1:11 Llenos de frutos de justicia, que son por Jesucristo, á gloria y loor de Dios.
1:12 Y quiero, hermanos, que sepáis que las cosas que me han sucedido, han redundado más en provecho del evangelio;
1:13 De manera que mis prisiones han sido célebres en Cristo en todo el pretorio, y á todos los demás;
1:14 Y muchos de los hermanos en el Señor, tomando ánimo con mis prisiones, se atreven mucho más á hablar la palabra sin temor.
1:15 Y algunos, á la verdad, predican á Cristo por envidia y porfía; mas algunos también por buena voluntad.
1:16 Los unos anuncian á Cristo por contención, no sinceramente, pensando añadir aflicción á mis prisiones;
1:17 Pero los otros por amor, sabiendo que soy puesto por la defensa del evangelio.
1:18 ¿Qué pues? Que no obstante, en todas maneras, ó por pretexto ó por verdad, es anunciado Cristo; y en esto me huelgo, y aun me holgaré.
1:19 Porque sé que esto se me tornará á salud, por vuestra oración, y por la suministración del Espíritu de Jesucristo;
1:20 Conforme á mi mira y esperanza, que en nada seré confundido; antes bien con toda confianza, como siempre, ahora también será engrandecido Cristo en mi cuerpo, ó por vida, ó por muerte.
1:21 Porque para mí el vivir es Cristo, y el morir es ganancia.
1:22 Mas si el vivir en la carne, esto me será para fruto de la obra, no sé entonces qué escoger;
1:23 Porque de ambas cosas estoy puesto en estrecho, teniendo deseo de ser desatado, y estar con Cristo, lo cual es mucho mejor:
1:24 Empero quedar en la carne es más necesario por causa de vosotros.
1:25 Y confiado en esto, sé que quedaré, que aun permaneceré con todos vosotros, para provecho vuestro y gozo de la fe;
1:26 Para que crezca vuestra gloria de mí en Cristo Jesús por mi venida otra vez á vosotros.
1:27 Solamente que converséis como es digno del evangelio de Cristo; para que, ó sea que vaya á veros, ó que esté ausente, oiga de vosotros que estáis firmes en un mismo espíritu, unánimes combatiendo juntamente por la fe del evangelio,
1:28 Y en nada intimidados de los que se oponen: que á ellos ciertamente es indicio de perdición, mas á vosotros de salud; y esto de Dios;
1:29 Porque á vosotros es concedido por Cristo, no sólo que creáis en él, sino también que padezcáis por él,
1:30 Teniendo el mismo conflicto que habéis visto en mí, y ahora oís estar en mí.

CAPÍTULO 1

Língua-Alvo: Português BR
Tradução pelo significado mais profundo do conteúdo da palavra na língua-fonte para a língua-alvo em BR:

1:1 Paulo e Timóteo escravos de Jesus Cristo , para todos os que estão em Filipos, separados da condição comum e de utilização, para Cristo Jesus; com a assistência de Bispos e Diáconos:
1:2 e com ajuda graciosa e paz a partir de Deus o Pai e do Senhor Jesus Cristo.
1:3 Eu agradeço primeiro a Deus na presença de todos, toda a lembrança de vós,
1:4 em todas as vezes, em toda súplica, coloco em nome de vós, outra súplica em execução pelo propósito, e, com alegria
1:5 outra súplica por sua amizade,  e, a aquela sua nova causa de alegria a fonte principal no intervalo entre o amanhecer ao entardecer, durante o presente tempo,
1:6 por causa do começo desta mesma coisa, a influência de persuasão de si, deste trabalho virtuoso e perfeito, durante o intervalo entre o amanhecer ao entardecer de Cristo Jesus.
1:7 De maneira que existe honra pelo relato e aprovação pela minha pessoa, por ter grande poder para realizar e me expor na perda da reputação e vergonha, primeiro, por eu tomar possessão legal na presença  do coração de vós, e, aos tanto qual estou ligado, e, também, como faço a defesa verbal confirmando primeiro a Nova Alegria, por ser eu, um daqueles participantes de comum acordo.
1:8 OH!  Agradável circunstância, toda a vossa existência. Eu agora sou testemunha, OH!   Deus, assim, como tenho nas entranhas uma forte inclinação em estar na presença de todos vós, em Jesus Cristo.  
1:9 E vocês, ofereçam súplica, afim de que o amor a aqueles  inativos em alto grau, estejam, sobre e acima,  de suas inatividades para a vinda do conhecimento e de todo entendimento.
1:10 Até que vós primeiro provais pelo sofrimento, afim de que aquele o qual sendo visto no brilho do sol seja achado limpo e puro, e, não tropeçando ou discordando contra as regras morais, mas vencendo as diferentes vias,  prolongue o dia designado para o propósito especial de Cristo,
1:11 seja ocupado primeiro com a influência da justificação por intermédio de Jesus Cristo para o esplendor e louvor a Deus.
1:12  E, desejoso que vós pagais um pênalti irmãos, porque,  em alto grau avança vindo por cima do caminho do evangelho, as coisas acerca de mim,
1:13 portanto, eu manifesto na presença de todos e na presença de Cristo o qual estou ligado, por vir para dentro da existência como o total comandante em chefe e o primeiro, com todo o respeito,
1:14 e influenciado por persuasão, na maior parte, por um irmão na presença do Senhor, mas, absolutamente, estou ligado para fazer a mente alerta, destemidamente na palavra, para fazer uma elocução vocal.
1:15  Por outro lado, várias pessoas anunciaram abertamente e publicamente, o propósito do privilégio característico do Reino de Cristo, e em particular aqueles com disposição contenciosa e por causa de ciúme,
1:16 mas os gentios são chamados a conhecer o amor cristão (ágape) para a defesa verbal do evangelho, de mentiras anunciadas.
 1:17  Mas os que servem por salário celebram o privilégio característico do  Reino de Cristo, e não puramente imaginam situações de sofrimento para despertar a si mesmo ou a outra qualquer coisa pelo qual está fadado a mim.
 1:18 Quem pois no entanto, com todo respeito, visto por todos, seja, ao ocultar o verdadeiro estado das coisas, seja, por amor da verdade, anunciam a Cristo, e, contente  para com este mesmo propósito  e em regozijo.
1:19 Eu considero um favor, que estes desembarquem para a Salvação,  por causa da vossa súplica, e,  Jesus Cristo ajude seu espírito,
1:20 segundo, o manter a busca cheio de vontade de forma atenciosa, e, visto que o meu Autor ou Fonte de esperança em quem nada  tenho de que se envergonhar,  seja por causa de vida seja por causa de morte, porem com toda confiança, já que sempre e no presente tempo, Cristo se manifesta num grau extraordinário em meu corpo.
1:21 O chorar pois o final da vida de um redimido  em Cristo, ou estar para morrer, é lucro, mas se o final da vida de um redimido é em carne, para mim este é um trabalho interno na carne, e o porque não escolherei tornar conhecido.
1:22 Mas  se o final é em corpo,  não escolho em mim revelar, porque este é um trabalho interno do Fruto.
1:23 Mas, duramente pressionado pela urgência das circunstâncias, eu tenho dois desejos ardentes dentro de mim, que afeta o humor e afasta o melhor mais propriamente falando, que é o de grande magnetude e quantidade, que é aquele o qual sou, com a assistência de Cristo!
1:24 Mas o prolongar a estadia na carne vos é motivo necessário?
1:25 E vós, que permanecem constante em todos os aspectos, é ocasião de alegria e de firme persuasão, e o de permanecer temporariamente em vosso apoio,
1:26 de modo que, é possuído de uma suficiência completa em vossa questão de glorificar, é novamente chorar para o benefício de vós,  por causa do advento de Cristo Jesus,
1:27 o evangelho, dignamente não é multiplicado por reprodução para um final de vida e conduta, de modo que, seja para ir a Cristo, ou, vos seja para ser admitido à presença mais imediata de Deus, o alcançar um conhecimento verdadeiro de Deus, e, o estar ausente e admitir a aceitação mental de vossa pessoa e seus companheiros para ser aprovado em um Espírito, é a mesma coisa que a vida,  a tua fé é vigorosamente no evangelho e com uma pessoa,
1:28 e quem quer que afete o humor de si mesmo e seja atemorizado por não trabalhar para obter uma posição e o não declarar públicamente a vossa Salvação diante de Deus,
1:29  que benefício em nome de Cristo, foi para vós o dia em que o Cordeiro Pascal foi morto e comido?
Porque esta fé não é reproduzida por multiplicação.
1:30 Chorar em ser admitido à presença mais imediata de Deus e chorar no presente tempo admitido por aceitação mental é como estar em uma espécie de lugar de competição.


CAPÍTULO 2
Língua-Fonte: Textus Receptus

2:1 ει τις ουν παρακλησις εν χριστω ει τι παραμυθιον αγαπης ει τις κοινωνια πνευματος ει τινα σπλαγχνα και οικτιρμοι,
2:2 πληρωσατε μου την χαραν ινα το αυτο φρονητε την αυτην αγαπην εχοντες συμψυχοι το εν φρονουντες,
2:3 μηδεν κατα εριθειαν η κενοδοξιαν αλλα τη ταπεινοφροσυνη αλληλους ηγουμενοι υπερεχοντας εαυτων,
2:4 μη τα εαυτων εκαστος σκοπειτε αλλα και τα ετερων εκαστος.
2:5 τουτο γαρ φρονεισθω εν υμιν ο και εν χριστω ιησου,
2:6 ος εν μορφη θεου υπαρχων ουχ αρπαγμον ηγησατο το ειναι ισα θεω,
2:7 αλλ εαυτον εκενωσεν μορφην δουλου λαβων εν ομοιωματι ανθρωπων γενομενος
και σχηματι ευρεθεις ως ανθρωπος
2:8 εταπεινωσεν εαυτον γενομενος υπηκοος μεχρι θανατου θανατου δε σταυρου.
2:9 διο και ο θεος αυτον υπερυψωσεν και εχαρισατο αυτω ονομα το υπερ παν ονομα,
2:10 ινα εν τω ονοματι ιησου παν γονυ καμψη επουρανιων και επιγειων και καταχθονιων,
2:11 και πασα γλωσσα εξομολογησηται οτι κυριος ιησους χριστος εις δοξαν θεου πατρος.
2:12 ωστε αγαπητοι μου καθως παντοτε υπηκουσατε μη ως εν τη παρουσια μου μονον αλλα νυν πολλω μαλλον εν τη απουσια μου μετα φοβου και τρομου την εαυτων σωτηριαν κατεργαζεσθε?
2:13  θεος γαρ εστιν ο ενεργων εν υμιν και το θελειν και το ενεργειν υπερ της ευδοκιας.
2:14 παντα ποιειτε χωρις γογγυσμων και διαλογισμων,
2:15 ινα γενησθε αμεμπτοι και ακεραιοι τεκνα θεου αμωμητα εν μεσω γενεας σκολιας και διεστραμμενης εν οις φαινεσθε ως φωστηρες εν κοσμω,
2:16 λογον ζωης επεχοντες εις καυχημα εμοι εις ημεραν χριστου οτι ουκ εις κενον εδραμον ουδε εις κενον εκοπιασα.
2:17 αλλ ει και σπενδομαι επι τη θυσια και λειτουργια της πιστεως υμων χαιρω και συγχαιρω πασιν υμιν?
2:18 το δ αυτο και υμεις χαιρετε και συγχαιρετε μοι.
2:19 ελπιζω δε εν κυριω ιησου τιμοθεον ταχεως πεμψαι υμιν ινα καγω ευψυχω γνους τα περι υμων.
2:20 ουδενα γαρ εχω ισοψυχον οστις γνησιως τα περι υμων μεριμνησει,
2:21 οι παντες γαρ τα εαυτων ζητουσιν ου τα του  'Iησου Xριστου ιησου.
2:22 την δε δοκιμην αυτου γινωσκετε οτι ως πατρι τεκνον συν εμοι εδουλευσεν εις το ευαγγελιον.
2:23 τουτον μεν ουν ελπιζω πεμψαι ως αν απιδω τα περι εμε εξαυτης?
2:24 πεποιθα δε εν κυριω οτι και αυτος ταχεως ελευσομαι.
2:25 αναγκαιον δε ηγησαμην επαφροδιτον τον αδελφον και συνεργον και συστρατιωτην μου υμων δε  αποστολον και λειτουργον της χρειας μου πεμψαι προς υμας,
2:26 επειδη επιποθων ην παντας υμας και αδημονων διοτι ηκουσατε οτι ησθενησεν.
2:27 και γαρ ησθενησεν παραπλησιον θανατω αλλ ο θεος αυτον ηλεησεν ουκ αυτον δε μονον αλλα και εμε ινα μη λυπην επι λυπη σχω.
2:28 σπουδαιοτερως ουν επεμψα αυτον ινα ιδοντες αυτον παλιν χαρητε καγω αλυποτερος ω.
2:29 προσδεχεσθε ουν αυτον εν κυριω μετα πασης χαρας και τους τοιουτους εντιμους εχετε,
2:30 οτι δια το εργον του χριστου μεχρι θανατου ηγγισεν παραβουλευσαμενος τη ψυχη ινα αναπληρωση το υμων υστερημα της προς με λειτουργιας.

CAPÍTULO 2

Texto-Traduzido:  Almeida revista e atualizada, 1969


1:1 PORTANTO, se {há} algum conforto em Cristo, se alguma consolação de amor, se alguma comunhão no Espírito, se alguns entranháveis afetos e compaixões,
2:2 Completai o meu gozo, para que sintais o mesmo, tendo o mesmo amor, o mesmo ânimo, sentindo uma mesma coisa.
2:3 Nada {façais} por contenda ou por vanglória, mas por humildade; cada um considere os outros superiores a si mesmo.
2:4 Não atente cada um para o que é propriamente seu mas cada qual também para o que é dos outros.
2:5 De sorte que haja em vós o mesmo sentimento que {houve} também em Cristo Jesus.
2:6 Que, sendo em forma de Deus, não teve por usurpação ser igual a Deus.
2:7 Mas aniquilou-se a si mesmo, tomando a forma de servo, fazendo-se semelhante aos homens;
2:8 E, achado na forma de homem, humilhou-se a si mesmo, sendo obediente até à morte, e morte de cruz.
2:9 Pelo que também Deus o exaltou soberanamente, e lhe deu um nome que é sobre todo o nome;
2:10 Para que ao nome de Jesus se dobre todo o joelho dos que estão nos céus, e na terra, e debaixo da terra,
2:11 E toda a língua confesse que Jesus Cristo é o Senhor, para glória de Deus Pai.
2:12 De sorte que, meus amados, assim como sempre obedecestes, não só na minha presença, mas muito mais agora na minha ausência, assim também operai a vossa salvação com temor e tremor;
2:13 Porque Deus é o que opera em vós tanto o querer como o efetuar, segundo a {sua} boa vontade.
2:14 Fazei todas as {coisas} sem murmurações nem contendas;
2:15 Para que sejais irrepreensíveis e sinceros, filhos de Deus inculpáveis no meio duma geração corrompida e perversa, entre a qual resplandeceis como astros no mundo;
2:16 Retendo a palavra da vida, para que no dia de Cristo possa gloriar-me de não ter corrido nem trabalhado em vão.
2:17 E, ainda que seja oferecido por libação sobre o sacrifício e serviço da vossa fé, folgo e me regozijo com todos vós.
2:18 E vós também regozijai-vos e alegrai-vos comigo por isto mesmo.
2:19 E espero no Senhor Jesus que em breve vos mandarei Timóteo, para que também eu esteja de bom ânimo, sabendo dos vossos negócios.
2:20 Porque a ninguém tenho de igual sentimento, que sinceramente cuide do vosso estado.
2:21 Porque todos buscam o que é seu, e não o que é de Cristo Jesus.
2:22 Mas bem sabeis qual a sua experiência, e que serviu comigo no evangelho, como filho ao pai.
2:23 De sorte que espero enviar-vo-lo logo que tenha provido a meus negócios.
2:24 Mas confio no Senhor, que também eu mesmo em breve irei ter convosco.
2:25 Julguei, contudo, necessário mandar-vos Epafrodito, meu irmão, e cooperador, e companheiro nos combates, e vosso enviado para prover às minhas necessidades.
2:26 Porquanto tinha muitas saudades de vós todos, e estava muito angustiado de que tivésseis ouvido que ele estivera doente.
2:27 E de fato esteve doente, e quase à morte, mas Deus se apiedou dele, e não somente dele, mas também de mim, para que eu não tivesse tristeza sobre tristeza.
2:28 Por isso vo-lo enviei mais depressa, para que, vendo-o outra vez, vos regozijeis, e eu tenha menos tristeza.
2:29 Recebei-o pois no Senhor com todo o gozo, e tende-o em honra.
2:30 Porque pela obra de Cristo chegou até bem próximo da morte, não fazendo caso da vida para suprir para comigo a falta do vosso serviço.

CAPÍTULO 2
Língua-Alvo: Reina Valera


2:1 POR tanto, si hay alguna consolación en Cristo; si algún refrigerio de amor; si alguna comunión del Espíritu; si algunas entrañas y misericordias,
2:2 Cumplid mi gozo; que sintáis lo mismo, teniendo el mismo amor, unánimes, sintiendo una misma cosa.
2:3 Nada hagáis por contienda ó por vanagloria; antes bien en humildad, estimándoos inferiores los unos á los otros:
2:4 No mirando cada uno á lo suyo propio, sino cada cual también á lo de los otros.
2:5 Haya, pues, en vosotros este sentir que hubo también en Cristo Jesús:
2:6 El cual, siendo en forma de Dios, no tuvo por usurpación ser igual á Dios:
2:7 Sin embargo, se anonadó á sí mismo, tomando forma de siervo, hecho semejante á los hombres;
2:8 Y hallado en la condición como hombre, se humilló á sí mismo, hecho obediente hasta la muerte, y muerte de cruz.
2:9 Por lo cual Dios también le ensalzó á lo sumo, y dióle un nombre que es sobre todo nombre;
2:10 Para que en el nombre de Jesús se doble toda rodilla de los que están en los cielos, y de los que en la tierra, y de los que debajo de la tierra;
2:11 Y toda lengua confiese que Jesucristo es el Señor, á la gloria de Dios Padre.
2:12 Por tanto, amados míos, como siempre habéis obedecido, no como en mi presencia solamente, sino mucho más ahora en mi ausencia, ocupaos en vuestra salvación con temor y temblor;
2:13 Porque Dios es el que en vosotros obra así el querer como el hacer, por su buena voluntad.
2:14 Haced todo sin murmuraciones y contiendas,
2:15 Para que seáis irreprensibles y sencillos, hijos de Dios sin culpa en medio de la nación maligna y perversa, entre los cuales resplandecéis como luminares en el mundo;
2:16 Reteniendo la palabra de vida para que yo pueda gloriarme en el día de Cristo, que no he corrido en vano, ni trabajado en vano.
2:17 Y aun si soy derramado en libación sobre el sacrificio y servicio de vuestra fe, me gozo y congratulo por todos vosotros.
2:18 Y asimismo gozaos también vosotros, y regocijaos conmigo.
2:19 Mas espero en el Señor Jesús enviaros presto á Timoteo, para que yo también esté de buen ánimo, entendido vuestro estado.
2:20 Porque á ninguno tengo tan unánime, y que con sincera afición esté solícito por vosotros.
2:21 Porque todos buscan lo suyo propio, no lo que es de Cristo Jesús.
2:22 Pero la experiencia de él habéis conocido, que como hijo á padre ha servido conmigo en el evangelio.
2:23 Así que á éste espero enviaros, luego que yo viere cómo van mis negocios;
2:24 Y confío en el Señor que yo también iré presto á vosotros.
2:25 Mas tuve por cosa necesaria enviaros á Epafrodito, mi hermano, y colaborador y compañero de milicia, y vuestro mensajero, y ministrador de mis necesidades;
2:26 Porque tenía gran deseo de ver á todos vosotros, y gravemente se angustió porque habíais oído que había enfermado.
2:27 Pues en verdad estuvo enfermo á la muerte: mas Dios tuvo misericordia de él; y no solamente de él, sino aun de mí, para que yo no tuviese tristeza sobre tristeza.
2:28 Así que le envío más presto, para que viéndole os volváis á gozar, y yo esté con menos tristeza.
2:29 Recibidle pues en el Señor con todo gozo; y tened en estima á los tales:
2:30 Porque por la obra de Cristo estuvo cercano á la muerte, poniendo su vida para suplir vuestra falta en mi servicio.



CAPÍTULO 2
Língua-Alvo: Português BR
Tradução com Terminologia e Sinonímia para BR: (1)= explicação do tradutor

2v1 Então, quem quer que, chamado na presença de Cristo, quem quer que, encoraje um banquete de amor, quem quer que, no Espírito contribua das entranhas no auxílio, quem quer que, alivie a tristeza e necessidade,
2v2 ocupem com influência, minha ocasião de regozijo, fazendo, da simples circunstância, para entender  novamente os sentimentos, tendo a mesma generosidade na unidade de mente, equipada com intelecto,
2v3 e, ninguém debaixo de contrato de pagamento, seja desejoso de vaidade para consigo, mas primeiro, com a rara qualidade, de humildade de mente e conduta, (1) ou seja, para o pecador isto envolve a confissão de seus pecados e uma profunda confissão de sua indignidade para receber a Graça maravilhosa de Deus, de mente (posicional) e conduta,(ação)  
2v4 e, não, cada um observando atentamente reconhecer espontaneamente alguns, mas, a cada um separadamente do outro, (1) (dar importância individual aos irmãos)
2v5 estes pois imaginam, em vós e em Cristo Jesus,
2v6 de forma que Deus vem a existência não ansiosamente reclamando e visivelmente exercendo a liderança do caminho mas em igualdade, afetando o humor de Deus,
2v7 mas de vontade própria mostrou-se sem fundamento, um escravo, para fazer uma suposição justa ou bem sucedida de figura que assume o caráter e a aparência de homens e conceber como viável mostrar a aparência como homens,
2v8 exibindo humilhação de vontade própria assume o caráter e a aparência, obediente até a extinção da vida até a morte, mas com punição de uma cruz.
2v9
 (em construção)


Curtir a obra ou canseira no trabalhar?

Olá amados.
Estou neste tempo pensando sobre este tema, "curtir a obra ou canseira no trabalhar", yep..
Tempos difíceis estes, quando não consigo distinguir se o que eu estou fazendo é realmente o que Deus quer que eu esteja fazendo. Ou pior, minha carne se mostrando na potencialidade dos meus talentos enriquecidos pela minha capacidade de concentração e pelo fato de ser metódico e persistente.

Curtir o que eu estou fazendo para Deus, é o prazer no fazer, quando aquele cansaço que aparece ao fim é o regozijo da tarefa cumprida. É quando você olha para traz, após trabalho executado e ver a obra que você orou, que você pediu, onde você colocou o sonho de Deus palpável às pessoas.

Curtir o que eu estou fazendo para Deus, é sonhar com o próximo encontro com os irmãos, com aqueles que não conhecem Jesus, e você ter já no seu cansaço aquela ponta de prazer de alegria querendo que Deus te chame para um próximo encontro para testemunhar do que Jesus fez na obra que você acabou de participar, já sonhando com a alegria das pessoas que você ainda nem sabe que vai estar escutando, mas tem a certeza de que Deus já sabe quem são estes.

Curtir o que eu estou fazendo para Deus, é poder se recostar num canto após um trabalho e fechar os olhos já com o corpo amortecido e gozar o momento de alegria, como recompensa pelo privilégio que poucos tem de estar na obra do Senhor trabalhando.

Curtir o que eu estou fazendo para Deus, é ter a certeza que você tem a carteira de trabalho assinada pelo Rei dos Reis e Senhor dos Senhores, para exercer a função de Embaixador do Reino da Luz, o privilégio do pertencer, o que poucos neste mundo tenebroso possuem.

Curtir o que eu estou fazendo para Deus, é o privilégio de saber que você realmente está trabalhando para Deus, para o Criador dos céus e da terra, dAquele que tem o tempo, o espaço, a energia, o nascer do sol e o por do sol, o Alfa e o Ómega nas suas mãos, dAquele que com uma ordem põem tudo a funcionar ou a parar, ou a encerrar a tudo.

Curtir o que eu estou fazendo para Deus, é ter o privilégio de não só a conhecer a Jesus, mas o Tê-lo dentro de si. Tê-lo como seu Deus, Senhor, Salvador, o Verdadeiro Amor.

Isto é curtir!

Se você não está se sentindo assim após trabalhar na obra.... Ore! Alguma coisa não está certa...
Paz com o amor de Jesus no seu coração e na sua mente, para que você possa raciocinar e mudar.

Um abraço.